Hartfalen? Huisarts. Cardioloog.
Mijn conditie gaat achteruit. Ik ben kortademig, hou vocht vast bij mijn enkels en in mijn gezicht, heb een bloeddruk die ca 50 punten hoger is dan een paar maanden geleden (was 105-65, nu 165-110) en voel me beroerder worden. De hematoloog reageert direct op mijn mailtje en zegt dat hij denkt aan hartfalen en of ik de huisarts er naar wil laten kijken.
Direct maak ik een afspraak bij de huisarts die het snelste beschikbaar is (er werken 3 huisartsen in 1 praktijk). Normaal ga ik altijd naar dezelfde arts zodat er iemand is die nog een beetje overzicht houdt van mijn complexe gezondheid, maar hiervoor wil ik toch snel een afspraak.
Hij doet controles en stelt voor dat ik een ECG laat maken en bloed laat prikken. Er is een stofje dat vrij komt in je bloed (bnp) als er hartfalen is. Zo leer je nog eens wat. In hetzelfde gesprek vraagt hij me of het niet mentaal is. Verbaasd kijk ik hem aan, maar realiseer me dan dat hij me niet kent, en wel het dossier heeft gelezen. En dat dossier is groot zoals jullie weten. Nee, ik heb geen mentale problemen. Ben er zelf ook verbaasd over, maar ben zo ontzettend blij dat ik alles heb overleefd. Ik wil me alleen wat beter voelen. Ok. Toch vraagt hij of ik een test in wil vullen om mijn gevoel te onderbouwen. Tuurlijk doe ik dat. Marjolein kijkt nog mee als ik de test via internet invul. Je wilt het toch eerlijk doen en niet het gewenste antwoord invullen. Tevreden zie ik dat de uitkomst onderschrijft hoe ik er ook naar kijk. Geen mentale problemen. Nee, die heb ik begin dit jaar gehad en toen heb ik direct bij huisarts en hematoloog aan de bel getrokken en het hier op mijn blog gezet. Ik zit daar ook niet mee. Er is genoeg gebeurd om hulp bij te zoeken als dat nodig is. Voor een gebroken arm ga je naar de chirurg, voor mentale problemen naar de psycholoog. Zo simpel is het.
Een week later zitten we weer bij de huisarts. Hij bedankt me voor het invullen voor de test en is het er mee eens dat er nu geen mentale problemen spelen.
De uitslag van de ECG is goed, maar het bnp is verhoogd (80), en dat kan duiden op hartfalen. Ik moet onderzocht worden door een cardioloog om te kijken wat er aan de hand is. Snel realiseer ik me dat er weer een nieuw hoofdstuk aan mijn medische geschiedenis wordt toegevoegd. We besluiten dat ik naar het UMCU ga voor deze afspraak. De huisarts overlegt dit met de hematoloog om een afspraak te maken. Als ik in mijn dossier kijk of er al een afspraak is gemaakt zie ik tot mijn verbazing opmerkingen over een psycholoog staan. Waar komt dat nou vandaan? Nogmaals, indien nodig, zou ik echt wel naar een psycholoog gaan, maar ik voel me mentaal sterk en heb het idee dat er eerst andere problemen moeten worden opgelost. De hematoloog zegt zelf dat een te hoog ferritine gedurende een lange periode tot problemen kan leiden. De huisarts geeft aan dat zo’n laag gehalte vitamine D ook tot problemen kan leiden, en dan komt daar nog de verdenking hartfalen bij. Kom op zorgverleners. Los eerst die problemen op voor we naar mentale problemen gaan wijzen, tenzij ik het zelf aangeef. Uiteraard bespreek ik dit zowel met de huisarts als de hematoloog en we besluiten om het in die volgorde te doen. Ook omdat ik de test heb gedaan, en dit jaar al verschillende gesprekken heb gevoerd over het mentale deel en daar geen enkele aanwijzing was dat hier een probleem lag.
Zo, dat is ook opgeschreven. Nu verder!
Vanmiddag heb ik de intake bij de cardiologie. Ben blij dat ik daar heen ga, en ik hoop echt dat ze iets vinden. Gisteren en eergisteren bijna de hele dag op bed geleden. Ik kan gewoon bijna niet meer. Laten ze maar iets vinden. Zou het het gebrek aan vitamine D zijn, een probleem doordat het hoge ferritine mijn hart heeft beschadigd, de zware chemokuren? Maakt me niet uit. Als ze maar iets vinden en het oplossen. Ik weet dat ik niet meer word zoals vroeger, er is teveel gebeurd, maar ik wil nog wel een betere kwaliteit van leven dan ik nu heb.
Wordt vervolgd.