Dag 37 op de Intensive Care stijgende lijn!

Cijfers

Geen verhoging (en al een aantal dagen zonder antibiotica!)

Bloedwaarden
Rode bloedlichaampjes 4.8
Witte bloedlichaampjes 3.7
Trombo’s 112

Ochtend

Dolf is heel helder. ’s Ochtends is hij lang wakker geweest.
Kwartier gefietst met fysiotherapie. 
Op de dag 2 x 5 uur zelf geademd!
Morgen 2 x 6 uur zelf ademen.

Dolf voelt zich niet zo fit, kon niet goed aangeven, wat er was. Hij heeft geen pijn, maar is wel doodmoe.

Middag

Dolf is bijna de hele middag wakker geweest.

Hematoloog geweest. In het kort:

Afstoting neemt niet toe.
Bloedwaarden mogen nog schommelen.
Traject stamceltransplantatie (sct) loopt goed wat bloedaanmaak betreft (dat Dolf op de intensive care ligt is natuurlijk een complicatie van de sct : vanwege de uitgeschakelde witte bloedlichaampjes en het daardoor ontstane gebrek aan afweer heeft Dolf steeds infecties opgelopen).

Gesprek intensivist

Afbouw beademing gaat verrassend snel en goed.
Als het zo door gaat, is Dolf over een week van de beademing af. Het buisje blijft dan nog wel even zitten. Er wordt geen antibiotica meer gegeven, want hij heeft geen verhoging of koorts.
Geen medicijnen tegen verwardheid nodig, want Dolf is goed helder. Er is nu gelukkig geen sprake van delier.

Alles bij elkaar een duidelijk stijgende lijn …

Communicatie/spreekklepje

De communicatie-mogelijkheden worden uitgebreid!! Naast het gebruik van mimiek en gebarentaal door Dolf en liplezen, vragen stellen, gebruik letterbord door ons, kan Dolf nu weer af en toe praten. Vandaag is de eerste poging gedaan: beademing eraf, spreekklepje op de canule geplaatst. Dat klepje zorgt ervoor, dat de lucht bij het uitademen weer langs de stembanden stroomt. Dan kun je dus gewoon weer praten. In het begin was Dolf nog moeilijk te verstaan. Daarna ging het prima.  Het kost nog wel veel energie, dus het kan nog niet erg lang.

Wij zeiden, dat de artsen en wij vinden, dat hij goed vooruit is gegaan. We vroegen wat hij er zelf van denkt. Dolf antwoordde, dat hij het heel vervelend vindt dat hij nog zo weinig kan, dat hij zo doodmoe is, dat de dagen en nachten eindeloos lijken, zo saai…  Dat hij weinig heeft gemerkt van de periodes dat hij blijkbaar zo ziek was. Dat het fijn zou zijn, als hij eindelijk zo goed hersteld is, dat hij naar de gewone verpleegafdeling (hematologie!) terug zou mogen.

Tja, het herstel gaat natuurlijk stapje voor stapje…..